چرا ترامپ از کاندیداتوری برنی سندرز وحشت زده شده است؟ ، آمریکا احتمالا آماده است که یک سوسیال دموکرات را رئیس جمهور کند - وبلاگ ویکی

به گزارش وبلاگ ویکی، جان نیکولز در دِ نیشن نوشت: وقتی سندرز در سال 2015 پا به عرصه رقابت انتخاباتی گذاشت، نخبگان رسانه ای و سیاسی آمریکا، او را یک بیگانه می دانستند که عقاید متفاوتش از سوی اعضای حزب دموکرات نیز پذیرفته نمی شود. اکنون که سندرز برای بار دوم وارد عرصه رقابت شده، همان افراد احتمال موفقیت او را در رقابت با تعداد زیادی از دموکرات ها که پیرامون مواضع او در خصوص مسایلی مانند درمان برای همه و افزایش حقوق و دانشگاه رایگان و قرارداد اقلیمی جدید مانور می دهند، زیر سوال می برند.

به گزارش سرویس بین الملل انتخاب؛ در ادامه این مطلب آمده است: او در سخنرانی اعلام ورودش به رقابت انتخاباتی گفت: سه سال پیش وقتی عقاید تجددخواهانه خود را بیان کردیم، همه می گفتند که این عقاید افراطی هستند. آنها گفتند درمان برای همه، دستمزد 15 دلاری برای هر ساعت، تحصیل رایگان در دانشگاه، اقدامات شدیدتر در حوزه محیط زیست و تقاضا از ثروتمندان برای پرداخت سهم منصفانه از مالیات ها، همه مفاهیمی هستند که مردم آمریکا پذیرای آنها نیستند. اکنون سه سال گذشته است. در نتیجه ایستادگی میلیون ها نفر از مردم آمریکا، تمام این سیاست ها و حتی بیشتر از آنها مورد حمایت اکثریت مردم آمریکا نهاده شده اند.

استقبال از ایده هایی که سندرز در دور قبلی انتخابات بیان کرد موجب شده سیاست های حزب دمکرات و کشور دچار تحول شوند. اکنون همه اعضای حزب دموکرات می خواهند خود را پروگرسیو (طیف چپ گرا در حزب دموکرات) نشان دهند. به این دلیل است که گفته می شود سندرز، یکی از چندین کاندیدای همفکر است که تلاش می کنند ترامپ را از کاخ سفید بیرون کنند. بنابراین آیا می توان گفت که سندرز قربانی پیروزیت خودش شده است؟ آیا او با گسترش دادن به موضوعات مطرح در مناظرات داخلی حزب دموکرات، خودش را در خطر شکست قرار داده است؟

چندان عجول نباشید. همانطور که نخبگان سیاسی و رسانه ای، درک اشتباهی از علت برجسته شدن سندرز در انتخابات پیشین داشتند، اکنون نیز در پیش بینی موقعیت او در رقابت جدید دچار کژفهمی شده اند.

سندرز، تنها دموکرات سوسیالیستی بود که چهار سال پیش در رقابت انتخاباتی شرکت کرد و به احتمال زیاد در دور آینده نیز مهمترین کاندیدای سوسیالیست خواهد بود. ایدئولوژی او موجب تمایزش از سایر کاندیداها شد و احتمالا پس از این هم به عنوان فردی پیشرو، موجب تمایز او خواهد شد. چهار سال پیش سندرز بابت توجه ویژه به معضلاتی که مدتها در آمریکا نادیده گرفته می شدند، وجهه ای برای خود کسب کرد. این ایده ها در حوزه درمان، تحصیل، اقتصاد، محیط زیست و چالش های اجتماعی آمریکا، علی رغم محبوبیت، چندان نو نبودند و پیش از این در کشورهایی مانند انگلستان، کانادا، آلمان و البته کشورهای سوسیال دموکرات اسکاندیناوی پیاده سازی شده بودند.

سوسیالیست بودن سندرز در انتخابات پیشین، نقطه قوت او بود. این برچسب او را به رقیبی مهیج با تفکری پویا تبدیل کرد که نگرانی های جامعه آمریکا را مطرح می کرد. محبوبیت او صرفا به خاطر بیان کردن این نگرانی های جامعه نبود بلکه نحوه چیدن قطعات این پازل در کنار یکدیگر با سخن گفتن از الیگارشی، پلوتوکراسی و طبقه میلیاردر بود که جلب توجه میکرد. در زمانی که مردم آمریکا از رقابت سیاسی میان تعصب دست راستی و مواضع دوگانه میانه روها احساس خستگی و انزجار می کردند، سندرز به زبانی سخن می گفت که برای مردم قابل درک و آرامش بخش بود. او با تمرکز بر پرسش های بنیادین، پاسخ هایی بنیادین نیز ارائه کرد: یک نظام جامع درمانی ملی باید تمام مردم کشور را پوشش دهد، کسانی که چهل ساعت در هفته کار می کنند نباید فقیر باشند، دستمزد ساعتی 15 دلار نیازهای مردم را برطرف می کند، جوانان نباید برای تحصیل زیر بار قرض بروند و تحصیلات رایگان، همه محاسبات را تغییر خواهد داد. انتها دادن به ریاضت مالی و روبروه با نابرابری، هزینه مالی دارد و مالیات دریافت از ثروتمندان به توازن بودجه کمک می کند.

همانند دهه 30 میلادی که فرانکلین روزولت در مقام ریاست جمهوری از مشورت سیاست مداران حزب سوسیالیست استفاده کرد و دهه 60 که کندی و جانسون از تفکر اندیشمندان سوسیالیسم خط می دریافتد، در سال 2016 نیز آشکار شد که آمریکا برای آنچه ستاد سندرز انقلاب سیاسی می نامید، آماده شده است. وضعیت سال 2020 نیز مشابه دوره قبل است. معضلاتی که لازم بود در سال 2016 به آنها رسیدگی شود هنوز بی پاسخ مانده اند. در نتیجه نژادپرستی ترامپ و مواضع تندش علیه حقوق مهاجران، پناهندگان و زنان، لزوم تاکید بر برابری از دوره قبل نیز بیشتر شده است. این رویکرد، امری محوری در اعلامیه سندرز برای حضور در انتخابات 2020 بود: من وارد رقابت انتخاباتی شدم چراکه بیش از هر زمان دیگری به یک رهبر نیاز داریم که ما را به هم نزدیک کند نه اینکه میان ما شکاف بیندازد. زن و مرد، سفیدپوست و سیاهپوست، لاتین، بومی، آسیاسی، پیر و جوان، بومی و مهاجر. اکنون زمان آن فرا رسیده که همگی کنار هم بایستیم. او در اعلامیه مشابه تکامل انقلاب وعده می دهد: با هم می توانیم کشوری بسازیم که رهبری تلاش جهانی را برای عدالت مالی، نژادی، اجتماعی، زیست محیطی و صلح، به دست بگیرد. با هم می توانیم ترامپ را شکست بدهیم و خسارتی که به کشور ما زده است را جبران کنیم.

برخلاف سایر کاندیداها که در تکاپو هستند به جایگاهی برسند که سندرز در آن نهاده شده است، این سناتور مستقل از ورمونت تنها نیاز دارد که خودش باشد. نمی خواهیم بگوییم که حزب دموکرات در حال سوسیالیست شدن است یا انتخاب سندرز به عنوان رییس جمهور، آمریکا را به کشوری سوسیالیستی تبدیل می کند. نکته اینجاست که پس از گذشت 30 سال از جهانی سازی، 20 سال از انقلاب دیجیتال و 10 سال از اتوماسیون، در حالی که تغییرات اقلیمی به یک تهدید موجودیتی تبدیل شده است و نابرابری در عصر انحصارگرایی شدت یافته است، ایالات متحده در یک دو راهی تاریخی نهاده شده است. نه دولت ترامپ و نه میانه روهای نئودموکرات یا هوادارن راه سوم که طی چهل سال گذشته دست وپای دولت های دموکرات را بسته بودند، هیچ کدام قادر نیستند به الزامات عصر جدید پاسخگو باشند. اکنون فرصتی بالقوه برای نظمی نو و جامعه ای نو پیش آمده است. ایده های بزرگتر، روش های جدی تر و راهکارهای بهتر مورد نیاز است تا این کشور بتواند به تغییرات اقلیمی، بی عدالتی مالی و نژادی، مهاجرتهای ناشی از ناکامی اقتصاد کهنه و انحصار اقتصاد جدید در دستان تعدادی از غول های فناوری، پاسخ درخوری بدهد.

همانند دهه سی و شصت، اکنون زمان آن است که حزب دموکرات به پر کردن شکافهای موجود در سیاستگذاری آمریکا بپردازد. به این منظور این حزب ناگزیر است که دست کم برخی عقاید سوسیالیستی را بپذیرد. تامین اجتماعی نیز ایده ای سوسیالیستی تلقی می شد اما فرانکلین روزولت آن را پذیرفت و برایش جنگید. درمان عمومی نیز سوسیالیستی قلمداد می شد اما لیندون جانسون آن را به تصویب رساند. حرکت های موثر در حوزه عدالت نژادی، برابری جنسیتی، حقوق ناتوانان، حفاظت از محیط زیست و مالیات ستانی منصفانه همواره از سوی احزاب راست، ابتکارات سوسیالیستی قلمداد شده اند اما با پیشبرد این اهداف در جامعه، میانه روها و حتی محافظه کاران نیز ارزش آنها را به رسمیت شناخته اند. نیازی نیست که ادعا کنیم سوسیال دموکراسی پاسخگوی تمام معضلات است چنانکه سندرز نیز چنین ادعایی ندارد اما باید قبول کنیم که برخی عقاید قدیمی سوسیالیستی، همواره منطقی بوده اند و در وضعیت ناکامی های مالی و اجتماعی به کار می آیند.

سندرز نسبت به سایر کاندیداهای 2020 از آمادگی بیشتری برای تحقق این اهداف برخوردار است. او تئوری پرداز یا کمالگرا نیست. عزمی پایدار دارد و عملگراست. او سابقه کار به عنوان شهردار، کننده و سناتور را دارد. او متفکری آشنا با سوسیال دموکراسی بوده و به خوبی از نحوه پیاده سازی پیروز این ایده در کشورهای حوزه اسکاندیناوی آگاه است. نظرسنجی ها نیز نشان می دهد که مردم آماده پذیرش او هستند. اگر سندرز کمپینی جاه طلبانه تر با طرح هایی تکامل یافته تر از دوره قبل به راه بیندازد، پیروز رقابت برای انتخاب کاندیدای نهایی حزب دموکرات خواهد بود.

این چیزی است که ترامپ را به وحشت می اندازد. به همین دلیل ترامپ از سخنرانی سالانه خود برای حمله به مواضع سندرز و سایر سوسیال دموکرات ها مانند اوکازیو کورتز استفاده کرد. او اظهار کرد: اکنون در آمریکا با خطر تقاضا برای پیاده سازی سوسیالیسم در کشور روبرو هستیم. آمریکا بر پایه آزادی و استقلال بنا نهاده شد نه کنترل و تسلط دولت بر ملت. ما آزاد زاده شدیم و آزاد می مانیم. امشب بار دیگر متعهد می شویم که هرگز اجازه ندهیم آمریکا به کشوری سوسیالیستی تبدیل شود.

ممکن است ترامپ فکر کند که سوسیالیسم یک واژه هراسناک است و حقیقتا هم برخی دموکرات ها وقتی به آن اشاره می شود، به هراس می افتند اما سندرز با جدیت و بدون نگرانی از ایدیولوژی سوسیال دموکراسی خود سخن می گوید. او پیشتر نیز تاکید کرده بود که از این واژه هراسی ندارم. سندرز موضعی تهاجمی دارد. او می گوید: من معتقدم اگر مردم آمریکا درک کنند که دولت های سوسیال دموکرات به چه دستاوردهای بزرگی دست یافته اند، شگفت زده خواهند شد. چه تعداد از مردم آمریکا اطلاع دارند که تقریبا در تمام کشورهای اروپایی، وقتی کسی صاحب فرزند می شود، مرخصی اجباری و کمکهای مالی قابل توجهی به دست می آورد. بعید می دانم مردم آمریکا این را بدانند. آیا مردم آمریکا می دانند که ما تنها کشور بزرگ صنعتی هستیم که به درمان رایگان برای همه دست نیافته ایم؟ آیا مردم آمریکا می دانند که در اغلب کشورهای اروپایی، تحصیلات دانشگاهی رایگان یا بسیار ارزان است؟ بگذارید بسیار ساده و صریح معنای سوسیال دموکراسی را از نظر خودم بگویم. معنای آن مبتنی بر چیزی است که فرانکلین روزولت هنگام مبارزه برای تضمین حقوق مالی تمام مردم آمریکا آن را گفت و همچنین مبتنی بر گفته مارتین لوتر کینگ است که معتقد بود این کشور برای ثروتمندان سوسیالیسم آورده و برای فقرا، فردگرایی.

وی ادامه می دهد: اکنون زمان آن فرا رسیده که سوسیالیسم را برای طبقه کارگر و نه تنها وال استریت، میلیاردرها و شرکتهای بزرگ به ارمغان بیاوریم. معنایش این است که نباید رفاه را به شرکتهای بزرگ تقدیم کنیم و فرصت های گریز مالیاتی را در اختیار ثروتمندترین مردم بگذاریم یا مقررات تجاری تصویب کنیم که سود شرکت ها را همزمان با بیکار کردن کارگران به حداکثر برساند. معنایش این است که دولتی روی کار بیاوریم که برای همه ما تلاش کند و نه فقط پرنفوذترین شهروندان ما. معنایش این است که امتیازات مالی به تمام مردم آمریکا تعلق بگیرد. معنایش این است که درمان رایگان حق تمام مردم است و نه فقط افرادی که از امتیازهای خاص برخوردارند.