شما می توانید جوان بمانید! - وبلاگ ویکی

به گزارش وبلاگ ویکی، بیایید به سن ایده آل در کشوری مثل ایالات متحده نگاهی بیندازیم. خانم بارباراد.، در سن 34 سالگی صاحب بچه می گردد، ورزش را ترک می نماید و 23 کیلو به وزنش افزوده می گردد. باربارا خسته و ناامید، تصور می نماید که جوانی، انرژی و خوش بینی همگی در چهره ای که از خود در آینه می بیند، تعریف می شوند. آقای جان م. 55 ساله در سراشیبی تند و لغزان زندگی قرار داشت. او گرفتار فشار کار، ساعات کاری طولانی و خوردن شیرینی های چاق کننده شده بود. او با وزن 116 کیلوگرمی، از درد زانو و کمردرد شکایت داشت. به علاوه به فشار خون بالا و دیابت هم مبتلا شده بود و زندگی اش خیلی سخت به نظر می رسید.

شما می توانید جوان بمانید!

ترجمه: مجید شعبانی

از دیدگاه بدن شما، جوان ماندن به هیچ وجه غیر طبیعی نیست

سن چیزی است که شما با روش زندگی تان آن را مشخص می کنید. روش دیگر این است که شما به سلول هایتان بگویید تا برای ساخت یک بدن قوی و فکری خلاق، رشد نمایند.

بیایید به سن ایده آل در کشوری مثل ایالات متحده نگاهی بیندازیم. خانم بارباراد.، در سن 34 سالگی صاحب بچه می گردد، ورزش را ترک می نماید و 23 کیلو به وزنش افزوده می گردد. باربارا خسته و ناامید، تصور می نماید که جوانی، انرژی و خوش بینی همگی در چهره ای که از خود در آینه می بیند، تعریف می شوند. آقای جان م. 55 ساله در سراشیبی تند و لغزان زندگی قرار داشت. او گرفتار فشار کار، ساعات کاری طولانی و خوردن شیرینی های چاق نماینده شده بود. او با وزن 116 کیلوگرمی، از درد زانو و کمردرد شکایت داشت. به علاوه به فشار خون بالا و دیابت هم مبتلا شده بود و زندگی اش خیلی سخت به نظر می رسید.

جان و باربارا به سن پیری نرسیده اند اما آنها باعث فرسودگی بدنشان شده بودند. بیشتر کهولت ها حاصل فرسودگی است که ما با عدم تحرک در زندگی، خوردن غذاهای فاقد ارزش غذایی و اضطراب به سلول هایمان تحمیل می کنیم. بله ما خودمان را پیر می کنیم و انتها باید بمیریم. اما بدن ما طوری طراحی شده که به طور طبیعی، به کندی فرسوده می گردد و تمایل به سالم بودن دارد. بیشترین چیزی که ما می بینیم و از آن هراسانیم فرسودگی است، ولی فرسایش یک انتخاب است و رشد انتخابی دیگر.

بعد از دو سال ناراحتی، باربارا شروع به ورزش کرد و اکنون به برترین تناسب اندام در طول زندگی اش رسیده است. او اکنون یک دوره بدنسازی را با انجام ورزش های سه گانه شنا، دوچرخه و دو، تمام نموده و در سن 37 سالگی احساس می نماید که 20 ساله است. جان شروع به خوردن غذاهای بهتر و ورزش کرد که ابتدا فرایند کندی داشت، ولی به تدریج به آن عادت کرد. تا به حال 23 کیلو وزن کم نموده و درد پاها و کمرش ناپدید شده و دیابتش از بین رفته است. جان اکنون 60 ساله است اما سلامتی بدن او مانند 30 ساله هاست. او روزی خواهد مرد اما احتمالا تا آن موقع مانند یک مرد جوان زندگی خواهد نمود.

حقیقت بیولوژی بدن ما این است که برای حرکت ساخته شده است. ورزش، سیستم اصلی فرستنده پیغامی است که به سلول ها می گوید که به جای نابود شدن رشد نمایند. وقتی که ورزش می کنیم فرایند رشد به همه سلول های بدن ما می رسد و عملا ما را جوان نگه می دارد. نه کمی جوان، بلکه بسیار جوان. افزایش سن بیولوژیکی طبیعی یک فرایند بسیار کند است. اگر تصمیم بگیرید که بدنتان را به کار بیندازید، شما می توانید در طول تمامی عمر خود با بدنی قدرتمند و سالم

زندگی کنید.

یبایید یک قدم به عقب برگردیم و ببینیم که ورزش در رده سلولی چه کاری انجام می دهد. بدن شما از تریلیون ها سلول با حداکثر عمر چند هفته یا ماه ساخته شده اند که سلول های قدیمی پس از مرگ، به وسیله سلول های نو در یک چرخه انتها ناپذیر جایگزین می شوند. برای مثال سلول های چشایی به مدت چند ساعت،گلبول های سفید خون برای 10روز، و سلول های ماهیچه در حدود سه ماه زندگی می نمایند. حتی استخوان های شما دائما تحلیل می فرایند و جایگزین می شوند. تنها تعداد محدودی از سلول های اولیه کلیدی هر عضو و سلول های مغز شما هستند که ثابت می مانند. بقیه سلول های بدن به طور دائم جایگزین می شوند.

شما روزانه حدود یک درصد سلول های خود را جایگزین می کنید. این بدین معنی است که یک درصد بدن شما امروز کاملا نو شده و فردا یک درصد دیگر آن نو می گردد. اگر بدین ترتیب فکر کنید، نتیجه می گیرید که بعد از سه ماه، کل بدن شما جایگزین(نو) می گردد. این موضوع اگر چه کاملا دقیق نیست اما به واقعیت بسیار نزدیک است. با این دید نگاه کنید: شما درحال راه رفتن با بدنی هستید که در مقایسه با عید سال قبل ریه نو، کبد نو، ماهیچه نو و پوست نوی دارد. به پاهایتان نگاه کنید و بدانید که چند ماه بعد شما صاحب پاهای نوی می شوید. نتیجه این که شما با روش زندگی تان مشخص می کنید که واقعا جوان باشید یا پیر!

شما مشخص می کنید که آن سلول های تازه جایگزین شده، قوی باشند یا ضعیف. شما مشخص می کنید که آنها بعد از جابه جایی، فرایند رو به رشد داشته باشند یا رو به نابودی. برای سلول های شما فرقی نمی نماید که شما چه تصمیمی بگیرید. آنها راهی را دنبال می نمایند که شما دستور داده اید: اگر ورزش کنید سلول هایتان قوی می شوند و اگر دست رو دست بیندازید و یک جا بنشینید، شاهد نابودیشان خواهید بود.

سیستم بدنی برای میلیاردها سال در طبیعت در حال فرایند تکاملی بوده است، جایی که تمامی حیوانات با دو مسئله مهم سلولی روبه رو بوده اند: اول این که به سرعت رشد نمایند و قوی شوند تا در فصل بهار که منابع غذایی و انرژی فراوانی را برای تامین سوخت مورد احتیاج ماهیچه ها، استخوان ها و مغز موجود است، آماده نمایند. دوم اینکه در فصل زمستان ضروری است این سلول ها به سرعت از بین بفرایند، زیرا منابع غذایی و انرژی ناپدید می شوند و نجات از گرسنگی راهکار زنده ماندن است. شما ممکن است فکرکنید که غذا مشخص می نماید سلول ها چگونه رفتار نمایند اما این طور نیست. تحرک عملکرد سلول های شما را کنترل می نماید.

اگر چه ما امروزه در خانه های خود زندگی می کنیم و زندگی به سبک انسان های اولیه را پشت سر گذاشته ایم، اما سلول های ما هنوز فکر می نمایند که ما مثل انسان های اولیه در صحرا و کوهستان زندگی می کنیم و هر روز برای زنده بودن کوشش می کنیم. در محل زندگی انسان های اولیه هیچ ماکروفر و یا سوپرمارکتی وجود نداشت. شما برای گرسنه نماندن باید به شکار می رفتید و یا هر روز در پی غذا می گشتید. در پی یک فرایند تکاملی، تمامی این تحرک ها پیغام رشد را به سلول ها می فرستند. بنابراین امروز وقتی ورزش می کنیم، ماهیچه های ما موادی را ترشح می نمایند که به وسیله جریان خون به همه سلول ها می رسد تا به آنها بگوید که رشد نمایند. از طرف دیگر عدم تحرک ماهیچه ها هم سبب ترشح موادی می گردد که به طور پیوسته فرمان مرگ و فرسودگی را به سلول ها می رساند.

مردانی مثل جان، که پس از بی تحرکی با کوشش و حرکت خود به تناسب اندام رسیده اند، احتمال حمله قلبی خود را در طول 5 سال، به مقدار 75 درصد کاهش داده اند: زنان مقدار این خطر را که بزرگترین عامل مرگشان است به 80 درصد کاهش داده اند. هم زنان و هم مردان می توانند با ورزش مقدار قدرت پاهایشان را طی سه ماه، دو برابر نمایند و بسیاری از ما می توانیم در سه ماه بعد از آن، قدرت پاهایمان را مجددا دو برابر کنیم. این حقیقت بدون توجه به این که شما 30 یا 90 سا له هستید، صدق می نماید. این یک معجزه یا معما نیست بلکه ویژگی یبولوژیکی بدنی است که شما فرمانده آن هستید!

احساسات پیغام اصلی دیگری هستند که از لحاظ اهمیت برابر و یا حتی در جهاتی مهم تر از ورزش است. یکی از کشفیات جالب دهه اخیر این است که احساسات از همان طریقی سلول های بدن را تغییر می دهند که ورزش می دهد. عصبانیت، اضطراب و تنهایی، پیغام هایی برای نابودی سلول ها و بروز بیماری های مزمن هستند. این احساسات منفی مثل بی حرکتی بدن را ذوب می نمایند. در عوض، خوش بینی، عشق و اجتماعی بودن باعث شروع فرایند رشد می شوند و بدن، قلب و فکر نوی را برای ما می سازند.

مردانی که پس از یک حمله قلبی، به آغوش خانواده برمی گردند، با حمله قلبی دوم یک چهارم جهت مرگ را رفته اند. زنانی که در حال دست و پنجه نرم کردن با بیماری های قلبی و سرطان هستند، در تعامل با دوستان و خویشاوندانشان بهتر بهبود پیدا می نمایند. احتمال زنده ماندن بچه هایی که در آی سی یو هستند و بیشتر رسیدگی می شوند، بیشتر است. در هر کجا بنگریم تاثیر احساسات را در بیولوژی بدنمان مشاهده می کنیم. همچون ورزش ما این انتخاب را داریم.

هر روز ورزش کردن مشکل است و با وجود مشغله زندگی، یافتن وقت و انرژی برای حفظ روابط اجتماعی و عاطفی حتی از ورزش کردن هم سخت تر است. اما اگر عواقب بد را در نظر بگیریم، واقف میشویم که ارزش انجام دادنشان را دارند. قدم بزنید و یا بدوید و در خصوص اینها فکر کنید. از نظر ژنتیکی، سلول های ما به گونه ای طراحی شده اند که برای رشدشان ضروری است که ما ورزش کنیم و مراقب باشیم. ما قصد داریم همه مردم را بیدار کنیم. ولی شما شاید نخواهید بیش از این صبر کنید. شاید بخواهید به باربارا، جان و میلیون ها انسان دیگری بپیوندید و زندگیتان را تغییر دهید. از امروز شروع کنید. سلول های بدنتان گوش به فرمان شما هستند.

منبع: دانشمند ش 572

منبع: راسخون