با اختلال غذا خوردن بچه ها چه باید کرد؟ - وبلاگ ویکی

به گزارش وبلاگ ویکی، لب به غذا نمی زند؛ کافی است تا بشقاب غذایی را که برایش آماده نموده اید، ببیند تا تهوع سراغش بیاید یا بی میلی اش به غذا خوردن را با کج خلقی به نمایش بگذارد.

بعضی ها می گویند لوس شده و شما فکر می کنید دست پختتان را دوست ندارد؛ اما اگر از روان پزشک ها بپرسید، امتناع فرزندتان از غذا خوردن نه به خاطر لوسی است و نه کوششی برای متقاعد کردنتان به رستوران رفتن.

روان پزشک ها می گویند وقتی متخصصان هیچ علت جسمی برای بی اشتهایی یا پراشتهایی افراطی فرزندتان پیدا نمی نمایند، باید ریشه مسائل را در روان او جست وجو کنید. از نظر آن ها تصورات نادرست در خصوص ظاهر و شرایط آرمانی بدن می تواند در فکر بچه ها و نوجوانان هم خانه کند؛ یا اینکه استرس هایی که روی روانشان سنگینی می نماید، آن ها را دچار بی اشتهایی یا پراشتهایی دردسرساز کند.

دکتر غزال زاهد، روان پزشک کودک و نوجوان معتقد است خلاص شدن از این مسائل همواره با توصیه های اطرافیان به بچه ها امکان پذیر نیست و گاهی هیچ چیز جز مداخله دارویی و روان درمانی، نمی تواند به بچه ها برای کنترل اشتهایشان یاری کند.

شما تنها نیستید

اگر فرزندتان عادات عجیب و نگران نماینده ای در زمینه تغذیه پیدا نموده، خونسردی تان را حفظ کنید. شما تنها کسی نیستید که با چنین مسئله ای روبه رو شده و جمعیت قابل توجهی از اختلالاتی که والدین به خاطرشان همراه با بچه ها و نوجوانان به متخصصان روان پزشک مراجعه می نمایند، اختلالات مربوط به خوردن هستند. این اختلالات می تواند در دوران نوزادی و شیرخوارگی خود را نشان بدهند یا در سال های کودکی و حتی نوجوانی بروز پیدا نمایند.

شیرخواران یا بچه ها نوپا ممکن است با امتناع از شیر خوردن یا هرزه خواری والدینشان را نگران نمایند و در سنین بالاتر، اختلال در غذا خوردن ممکن است خود را به صورت حالات مزاجی خاص نشان دهد و والدین را تا مدت ها با این مسائل دست به گریبان کند. گذشته از این، مبتلایان به گروهی از مسائل خلقی یا بعضی اختلالات هیجانی، در سال های کودکی و نوجوانی ممکن است نشانه های پرخوری یا کم خوری عصبی را نشان دهند.

اول، متخصص اطفال

اغلب والدین با تماشا نشانه های بدخوری فرزندشان، حدس هایی را در خصوص دلایل این اتفاق مطرح می نمایند اما اگر شما هم دچار این مشکل شده اید، به ارزیابی های آدم های اطرافتان در خصوص علت این بدخوری ها تکیه نکنید. اگر مسائلی را در شرایط خوراکی بچه مشاهده کردید، اول باید از متخصص اطفال بخواهید که ارزیابی عمومی را در خصوص شرایط جسمانی او انجام دهد و از نبود مسائل جسمی که این حالات را ایجاد نموده، مطمئن شوید.

درصورتی که اختلال خوردن در کودک ریشه جسمانی نداشته باشد، متخصص اطفال او را به همکاران روان پزشک خود ارجاع می دهد تا دلایل دیگری که باعث تغییر الگوی تغذیه کودک شده اند، موردآنالیز قرار گیرد.

هیچ وقت زود نیست

پرخوری و کم خوری عصبی بیشتر در اواخر کودکی و سال های نوجوانی بروز پیدا می نماید و تظاهرات شدید و قابل توجهی را ایجاد می نماید. تغییر وزن شدید، تغییر شدید در الگوی غذا خوردن و رفتارهای غیرتطابقی مثل مصرف ملین ها یا بالا آوردن غذای خورده شده، از جمله نشانه هایی هستند که می توانند والدین را در خصوص سلامت روانی و البته جسمی نوجوان نگران نمایند. این بچه ها و نوجوانان اغلب همراه با امتناع از غذا خوردن دچار تغییر فکریتی در خصوص خودشان و تصویری که از بدنشان دارند، شده اند و نمی توانند نگاهی واقع بینانه به شرایط جسمی و بدنی شان داشته باشند.

بچه ها چاق هم گرچه باید به وسیله متخصصان تغذیه مورد ارزیابی و درمان قرار بگیرند اما در بسیاری از موارد، چاقی آن ها هم منشأ روانی دارد و احتیاج به مداخله های روان پزشکی برای تغییر شرایط آن ها وجود دارد.

از اتاقش بیرون نمی آید؟

افسردگی و اضطراب می تواند پیش زمینه دچار شدن کودکتان به اختلال خوردن باشد. اگر همراه با کم خوری یا پرخوری بیش ازاندازه فرزندتان نشانه های افسردگی و اضطراب را هم در او می بینید، حتماً با روان پزشک ها مشورت کنید.

گرچه برخوردهای نامناسبی که والدین با مسئله تغذیه کودک دارند می تواند زمینه ساز بروز این مسائل گردد، اما گاهی مسائل خوردن کودک تنها از این واکنش ها و اشتباهات ناشی نمی گردد. اختلالات خوردن در بچه ها و نوجوانان، گاهی حاصل قرار گرفتنشان در معرض استرس های محیطی است. بچه های که با استرس زیادی دست وپنجه نرم می نمایند و در محیطی که از نظر روان شناختی سالم نیست زندگی می نمایند، می توانند به گروهی از اختلالات شدید اضطرابی دچار شوند.

برای مثال، بچه های که همواره حالت تهوع دارند و به این علت نمی توانند غذا بخورند، اگر به مشکل جسمی خاصی مبتلا نباشند، احتمالاً به خاطر استرس زیادی که تحمل می نمایند، دچار چنین نشانه ای شده اند.

به همین علت در این مورد هم بعد از ارزیابی متخصص اطفال و در صورت نبود مسائل جسمی، می توان با یاری روان پزشکان احتمال ابتلای فرد به اختلالات هیجانی و انواع اضطراب را آنالیز کرد و در صورت لزوم درمان های دارویی و غیردارویی را شروع کرد.

مراقب اشتباهاتتان باشید

نقش والدین در بروز این مسائل بسیار پررنگ است. روش های نامناسب تربیتی و برخورد نامناسب والدین با کودک می تواند زمینه ساز چنین مسائلی گردد یا به آن ها دامن بزند. حساسیت های خاص والدین، استفاده خاصی که از غذا خوردن کودک می نمایند و به کار بردن روش های تربیتی نامناسب در زمینه اصلاح الگوی تغذیه کودک می تواند چنین مسائلی را ایجاد کند. اگر والدین الگوهای تربیتی درست برای غذا خوردن کودک را به کار نبندند، این مسائل ممکن است هر روز شدیدتر گردد.

می ترسد بترکد؟

بچه ها و نوجوانانی که تصویری غیرواقعی و تحریف شده از شرایط بدنی شان دارند، حتی با وجود اصرارها و نگرانی های اطرافیانشان از خوردن غذای کافی سر باز می زنند. وسواسی که این افراد به خاطر باورهای نادرستشان در خصوص اندام متناسب و شرایط بدنی شان دارند، ممکن است سلامت جسمشان را با تهدیدهای جدی روبرو کند.

رسانه ها الگویی خاص و گاهی حتی نادرست را در خصوص زیبایی و تناسب اندام ترویج می نمایند، اما تنها این الگوهای نادرست رسانه ای نیستند که می توانند بچه ها و نوجوانان را با چنین دردسرهایی روبه رو نمایند. صحبت هایی که در جمع های خانوادگی اتفاق می افتد و رفتارهای افرادی که در خانواده الگوی کودک هستند هم می تواند بر نگرش و رفتارشان تأثیر بگذارد و گاهی فکریتی نادرست و مخرب را ایجاد کند. در واقع آنچه کودک به وسیله آموزش های مستقیم و غیرمستقیم محیطی، به عنوان الگوی تناسب اندام و ظاهر زیبا و طبیعی در فکر می سازد، می تواند گاهی زمینه ساز ابتلایش به مسائلی جدی گردد.

بااین وجود، درست است که صحبت مداوم در خصوص چاقی یا وجود نگرانی افراطی نسبت به چاقی در خانواده ها می تواند بچه ها و نوجوانان را به دردسر بیندازد اما گاهی بچه ها واقعاً با مشکل چاقی روبه رو هستند و به درمان احتیاج دارند. در این شرایط والدین به جای ایجاد نگرانی های افراطی در فرزندشان، باید با یاری متخصصان تغذیه این موضوع را آنالیز نمایند و با آموزش هایی که متخصصان به آن ها و فرزندشان می دهند، برای حل مشکل چاقی کوشش نمایند.